ზედმეტად დიდი ფასი თავისუფლებისათვის - „მიწა ჩემ ფეხქვეშ“

სრულიად სხვა, არაპოლიტიკურ, უფრო ზუსტად კი სექსუალური ფორმის ნევროზებს გვიჩვენებს ავსტრიელი რეჟისორი-ქალი მარი კროიცერი ფილმში „მიწა ჩემ ფეხქვეშ“. ლოლასა (ვალერი პაჩნერის ეს აქტიორული გარჯა-ნამუშევარი ჯერჯერობით საუკეთესოა ფესტივალზე) და მისი შეფის, ელისის (მაივე ჰანის ჰორბიგერი) სექსუალური კავშირი და ცალკე ლოლას დის, კონის ფსიქოლოგიური პრობლემები გადაჯაჭვულია თანამედროვე ქალის კარიერის, სექსუალური თავისუფლებისა და აშკარად დამქანცველი შრომის რეჟიმის თემებთან.

რეჟისორი გვიჩვენებს ლამის ზღვრამდე მიყვანილ და ფსიქოზური პრობლემებით დაღდასმულ თანამედროვე ქალებს, რომელთაც ზედმეტად დიდი ფასი გაიღეს თავისუფლებისათვის. როსტოკი და ვენა დასავლეთის ის ორი ქალაქია (გერმანია და ავსტრია), სადაც ფილმის მოქმედება ხდება და სადაც ქალებს ერთი შეხედვით ყველაზე კარგი შანსი აქვთ კარიერული წინსვლისათვის, თუმცა ფსიქოლოგიური და სექსუალური ტრავმები კარიერასაც ანადგურებს და სექსუალურ თავისუფლებასაც. და საბოლოოდ, ფინალური კათარზისი ვეღარაფერს შველის!

ბერლინალეს მომდევნო დღეებში კანადელი დენი კოტეს, ფრანგი ანდრე ტეშინეს, იტალიელი კლაუდიო ჯოვანეზისა და ესპანელი რეჟისორი იზაბელ კოიშეტის ფილმებს უჩვენებენ.

ბერლინის საერთაშორისო კინოფესტივალის მთავარი სიმბოლო (ისევე როგორც თავად ქალაქ ბერლინის), დათვია და, როგორც წესი, ის ყოველ წელს პოსტერებისა თუ პლაკატების მთავარი გმირია. თუმცა, წლევანდელი, რიგით 69-ე კინოფესტივალის ვიზუალური კონცეფცია აშკარად  განსხვავდება წინა წლებისგან. პლაკატებზე აღარ არის გამოსახული ცოცხალი დათვი, მხოლოდ ხელოვნური დათვის ბეწვით შემოსილ ან დათვად გადაცმულ ადამიანებს  ვხედავთ, რაც ცალსახა და არაორაზროვანი ეკოლოგიური მინიშნებაა. საინტერესო ის არის, რომ აქამდე ბერლინის ფესტივალის დირექტორს, დიტერ კოსლიკს ასეთი რადიკალური და „მწვანე“ ინციატივა არასოდეს გამოუჩენია.

2019 წელი ბატონ კოსლიკისთვის განსაკუთრებულია, რადგან მაისში ფესტივალთან ხელშეკრულების ვადა ეწურება და თვრამეტწლიანი მუშაობის შემდეგ დირექტორის პოსტის დატოვება მოუწევს. კოსლიკის ერა ნამდვილად არ ყოფილა ესთეტიკური თვალსაზრისით გამორჩეული ბერლინალეს ისტორიაში... თუ არ ჩავთვლით მის განსაკუთრებულ ვნებასა თუ აკვიატებას წითელი ხალიჩის გამოცოცხლებისა და მეორეხარისხოვანი ჰოლივუდის მიმართ. უფრო ხშირად კრიტიკოსები მას ბერლინის კინოფესტივალის ავტორიტეტის შელახვასა და თანამედროვე, ხარისხიანი კინემატოგრაფის იგნონირებაში ადანაშაულებენ

დიტერ კოსლიკის მემკვიდრეს ფესტივალი დამთავრებისთანავე დაასახელებს. როგორც უკვე ცნობილია, 2020 წლიდან ბერლინალეს იტალიელი კარლო შატრიანი უხელმძღვანელებს, რომელიც მანამდე ლოკარნოს ფესტივალის დირექტორი იყო და რომელიც, სხვათა შორის, ახალი ქართული კინოს დიდი გულშემატკივარია.

 თემურ ჯგერენაია